Dwóch mężczyzn na dachu domu. Wokół woda, aż po horyzont. Mówią różnymi językami. Nie mogą się porozumieć. Skąd się tam wzięli? Nie to pytanie jest w spektaklu najważniejsze, ani też, co będzie dalej. Istotne jest „tu i teraz”.  Autorzy sztuki tworzą tę nieco absurdalną sytuację, aby uzyskać „czyste pole” do pokazania, co tak naprawdę w porozumieniu dwóch osób jest najistotniejsze. Na dachu otoczonym wodą mamy położone jak na dłoni ludzkie emocje, reakcje, odczucia, motywy, mechanizmy. Wokół tylko woda.

„Robinson i Crusoe” to fascynująca  opowieść o wrogości i przyjaźni, o lęku przed obcym i odkrywaniu podobieństw między ludźmi. Ten ważny temat został przedstawiony z lekkością i humorem, które budują w publiczności swoisty dystans do oglądanej historii i ułatwiają – zwłaszcza młodym widzom – uważne śledzenie biegu wypadków i wyciąganie wniosków.Postacie sztuki noszą symboliczne imiona od imienia i nazwiska Robinsona Crusoe, znanego bohatera powieści Daniela Defoe. Samo przywołanie jego imienia wywołuje skojarzenia, o które autorom sztuki chodzi: katastrofa, bezludna wyspa, odizolowanie, ekstremalna sytuacja, walka o przeżycie. Jednak twórcy spektaklu od początku „puszczają oko” do widza przemycając w tytule małe słówko „i”, które już sygnalizuje zmianę w stosunku do oryginału. Rozdziela znanego bohatera literackiego na dwóch. Właśnie w tym „i” cały spektakl się mieści. Opowiada o tym, co się dzieje pomiędzy osobami, które znalazły się w sytuacji bardzo podobnej do swego pierwowzoru.Na bazie sztuki włoskich autorów: Nino D’Introny i Giacomo Ravicchia, dwóch aktorów z różnych krajów i kultur – Achim Conrad z Niemiec oraz Andrzej Bocian z Polski, uciekając się do własnych doświadczeń i improwizacji stworzyło spektakl zabawny i zarazem poruszający. Każdy z nich używa na scenie swego ojczystego języka – widzowie słyszą więc tekst niemiecki i polski. Większość widzów zgromadzonych w teatrze w Niemczech czy w Polsce rozumie jedynie połowę tekstu mówionego na scenie, w ten sposób może bardziej osobiście wczuć się w sytuację bohaterów sztuki.Ideą twórców spektaklu jest zwrócenie uwagi na proces budowania porozumienia między osobami różnych kultur i języków. Udało im się tę ideę przekazać w sposób zabawny, prosty, a zarazem mądry i prawdziwy.